Makassar, Markos, Rammang Rammang enzovoort

Vandaag ben ik lekker op tijd opgestaan en heb ik na een heerlijk ontbijt van chocolade hagelslag op witte boterhammen mijn hotel verlaten. Ik ben blij dat de Nederlandse invloed er nog steeds is, gister zag ik al kroketten en bitterballen in de supermarkt en vandaag de hagelslagjes waren een aangename verrassing.

Na het ontbijt ben ik een stukje gaan lopen en werd ik al snel door de politie naar de juiste petepete gestuurd, het lokale busje van hier. Ik ben ingestapt richting busstation Daya, voor een prijs van 5000 rp (30 eurocent). Na een half uur werd ik overgeplaatst naar de volgende petepete richting Markos. De chauffeur zei dat hij wist waar ik heen moest, maar dit bleek niet zo te zijn, dus betaalde ik wederom 5000 rp (of naja, ik betaalde 4000 en een andere mevrouw gaf mij de 1000 omdat ik die niet klein had.) Nu moest ik zo snel mogelijk een toilet vinden en kwam ik terecht in een jongenschool, waar luid geschreeuwd en gefloten werd bij het zien van mijn verschijning. Het blijft apart, om opeens overal nagestaard, aangesproken of gegroet te worden.

Eenmaal terug werd ik in het volgende busje gezet en ging de zoektocht naar Rammang Rammang verder. Hier werd ik een ware attractie. Een lief vrouwtje naast mij was helemaal onder de indruk van mijn 'witte' huid. Mijn chauffeur wilde overal foto's van hebben, dus bleef maar zeggen dat ik naast hem moest komen zitten. Dit wilde ik niet, dus deed ik dat niet. Dus reed hij een park in, zodra iedereen het busje uit was om een selfiesessie met mij aan te gaan. Hij bleef maar duckface foto's maken en werd steeds handtastelijker, uiteindelijk heb ik zijn handen van me afgehaald en hem gezegd te gaan. Nog steeds had hj geen idee waar we heen moesten en heeft hij mijn gids gebeld, die gelukkig wel wist waar we zijn moesten. Dus weer dezelfde route van 50 minuten terug. Onderweg was de fotosessie nog niet over, de diverse vrouwtjes die het busje inkwamen wierpen een voor een hun kinderen op mijn schoot voor nog meer foto's. Gelukkig vonden we toen mijn gids, dus werd ik en mijn backpack uit het busje gezet. Alleen werd twee seconden later mijn tas weer teruggezet en bracht dezelfde chauffeur ons. Eenmaal aangekomen moest ik hem 50.000 rp (3 euro) betalen, wat een belachelijk bedrag was sinds hij verkeerd reed. Uiteindelijk gaf die mij al zijn wisselgeld en werd het 40.000 rp (2,50 euro) wat nog steeds 8x teveel was. De afzetter.

Mijn backpack werd opgetild door mijn gids, zijn bootje haalde die van de pier en ik kon instappen. Direct kreeg ik een mooie Vietnamese strohoed op, tegen uitdroging en verbranding. En toen begon de prachtige rit, langs rijstvelden, palmtakken, grotten en tussen de bergen door. Eenmaal op het eindpunt moest ik uitstappen en gingen we ter land verder. Ik werd in zijn huis binnen gelaten en daar werd direct eten voor mij klaargemaakt. Vervolgens gingen we naar de buren, waar we in eerste instantie alleen met het gezin van de gids waren en opa en oma. Tijdens etenstijd veranderde dit, opeens was het huis vol met mensen uit het hele dorp. Iedereen kwam hier eten. Er werden overal dienbladen op de grond gezet, grote borden met rijst en allemaal kleine gerechtjes voor bij de rijst. (Eieren, kippenpootjes, vis, groente en tofu). na heerlijk gegeten te hebben, zijn de gids en ik naar de grotten gegaan en hebben we aapjes gezocht. Helaas vielen de grotte tegen en ook de aapjes waren niet erg vrij en zaten aan kettinkjes bij een huisje vast.

Na het eten zaten we aan de thee, we hadden een enorme taalbarriere dus probeerde ik met het woordenboek van de lonely planet dingen in het Indonesisch te vragen. Ik vroeg voor de wc, dit leidde me tot een pijp in een hoekje, waar je voor moest gaan zitten en dan met een autoband vol water kon spoelen.

Na de thee, wilde ik graag weg om mijn bus naar Toraja te kunnen halen. Toen we terugkwamen kwamen er net een hele hoop lokale aan. Ja je raad het al... IEDEREEN moest ALLEEN met mij op de foto! Na een kwartier foto's kon ik eindelijk in mijn boot terug. Ik vroeg de gids wat hij van mij kreeg en hij vertelde mij de belachelijke prijs van 300.000 rp (20 euro) terwijl mijn hotel zei dat het vorig jaar 100.000 (6,50 euro) was. Dus betaalde ik hem 200.000 (13 euro) en daar nam hij genoegen mee. Vervolgens hebben we zo'n 1,5 uur op de bus naar Toreja gewacht. Deze kwam niet en ik was het zat, dus ben ik teruggereisd naar Daya en heb daar de nachtbus gepakt, waar ik ook 3 uur op moest wachten, maar dat was niet erg want ik werd bij andere toeristen gezet en die bleken Spaans uit Madrid :)! Dus kon ik even lekker drie uur oefenen. Nu lekker slapen :)